pokłócić kogoś z kimś

См. также в других словарях:

• pokłócić — dk VIa, pokłócićcę, pokłócićcisz, pokłócićkłóć, pokłócićcił, pokłócićcony «przywieść do kłótni, zwaśnić kogoś z kimś; poróżnić» Pokłócił ze sobą siostry. Pokłóciły ich interesy. Rozstali się pokłóceni. pokłócić się «poróżnić się z kimś» Pokłóciła …   Słownik języka polskiego

• wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… …   Słownik języka polskiego

• powaśnić — dk VIa, powaśnićnię, powaśnićnisz, powaśnićnij, powaśnićnił, powaśnićniony książk. «poróżnić, pokłócić kogoś z kimś» Swoim postępowaniem powaśnił obie strony. powaśnić się «znaleźć się w stanie waśni, pokłócić się z kimś» …   Słownik języka polskiego

• powadzić — dk VIa, powadzićdzę, powadzićdzisz, powadzićwadź, powadzićdził, powadzićdzony przestarz. «pokłócić, poróżnić kogoś z kimś» powadzić się «pokłócić się, poróżnić się z kimś» …   Słownik języka polskiego

• zadrzeć — dk XI, zadrzećdrę, zadrzećdrzesz, zadrzećdrzyj, zadrzećdarł, zadrzećdarty zadzierać ndk I, zadrzećam, zadrzećasz, zadrzećają, zadrzećaj, zadrzećał, zadrzećany 1. «zaczepiwszy czymś odedrzeć brzeg czegoś, oddzielić drobną część od całości;… …   Słownik języka polskiego

• pogniewać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pogniewać sięam się, pogniewać sięa się, pogniewać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gniewać się przez jakiś czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pogniewa się na mnie i przestanie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …   Słownik frazeologiczny

• przemówić — dk VIa, przemówićwię, przemówićwisz, przemówićmów, przemówićwił przemawiać ndk I, przemówićam, przemówićasz, przemówićają, przemówićaj, przemówićał 1. częściej ndk «wygłaszać mowę, przemówienie; zwracać się z mową do jakiegoś audytorium, do grona …   Słownik języka polskiego

• ściąć — dk Xc, zetnę, zetniesz, zetnij, ściął, ścięła, ścięli, ścięty ścinać ndk I, ścinam, ścinasz, ścinają, ścinaj, ścinał, ścinany 1. «oddzielić coś od podstawy, całości, usunąć coś skądś za pomocą ostrego narzędzia» Ściąć trawę, gałęzie. Ściąć las.… …   Słownik języka polskiego

• posprzeczać się — dk I, posprzeczać sięam się, posprzeczać sięasz się, posprzeczać sięają się, posprzeczać sięaj się, posprzeczać sięał się «wdać się w sprzeczkę; pokłócić się» Posprzeczać się o coś, o kogoś. Posprzeczać się z kimś …   Słownik języka polskiego